Sæl öllsömul!
Þið verðið að afsaka löngu biðina á
nýju bloggi, en til að hafa eitthvað að skrifa um, verð ég að gera eitthvað.
Svo núna er það endanlega komið! Og það má ekki ýta á eftir snillingum!
Skólinn er byrjaður aftur, og það er
fínt! rútinan komin í lag, og japanskan
öll að bætast! Það er þó allt öðruvísi í japönsku en íslensku!
Skólinn edr byrjaður, hann byrjaði
hinsvegar mjög seint, miðað við íslenska skóla, en það er jú öðruvísi system
hérna. Það er svona: Skólaárið byrjar í byrjun apríl mánaðar. Síðan er sumarfrí
í byrjun júlí, og það stendur fram í september. Svo gengur skólinn sinn gang
þangað til í byrjun desember og þá er jólafrí! Og í byrjun janúar tekur við
þriðja önnin fram í byrjun mars.
Mjög öðruvísi en kerfinu á Íslandi, en
það er nú samt skemmtilegt að prófa þetta.
Veðrir hefur aðeins batnað hérna.
Það er mikið skýjað og rignir mikið, en það er vísbending um að árstíðaskipti
séu að eiga sér stað. Sem er gott! Ég var orðinn ótrúlega þreyttur á þessari
blessuðu sól og 30 stiga hita allan tímann! Núna, sem betur fer, eru bara 25
gráður, yfirleitt, sem er mjög fínt. Er stundum í peysu, og svitna ekki lengur
við það eitt að labba í skólan.
Ég er búinn að skipta úr stuttbuxum,
yfir í buxur, algjörlega, og það er yndislegt!
Það var þó eitt gott við sumarið og
hitann, maður svitnaði svo mikið og sérstaklega þegar ég var úti að hlaupa eða
á karate æfingu, þurfti ég varla að hreyfa mig til að svitna. Sem varð að því
að ég lagði ótrúlega mikið af í sumarfríinu. Ég get núna stoltur sagts vera 89
kg! En þegar ég fór frá Íslandi var ég 104 kg.
Svo ég er afskaplega sáttur með það, skal ég segja ykkur! Þá er nú
spurningin hvort ég nái að halda mér þar þegar ég kem til Íslands... Sjáum til.
September áttunda, fór ég, ásamt
Gústav, í Afs námskeið. Eitt af mörgum. Við fórum til Shibuya, og hittum þar
stóran hóp afs skiptinema sem við þekktum báðir, og það var afskaplega gaman að
hitta suma þeirra aftur! En okkur kom þó skemmtilega á óvart þegar við sáum
annan, aðeins minni hóp, skiptinema frá YFU. Gaman að kynnast nýju fólki, sem
er að ganga í gegnum það sama og þú. Við eignuðumst fullt af vinum þar.
Hóparnir tveir voru í fyrstu í
sitthvoru lagi, því það þorði engin að brjóta ísinn, þó AFS hafi ótal sinnum
reynt að troða því í hausinn á okkur, að við ættum að brjóta hann. Þegar við
komum að áfangastaðnum var ekki jafn mikil spenna í loftinu og við settumst öll
inn í herbergi og kynntum okkur.
Ég var sá eini frá Íslandi, en það
var þarna einn danskur skiptinemi sem ég rabbaði við, á dönsku náttúrulega! Sá
var hissa á því að Íslendingur gæti talað svon góða dönsku.
Síðan kom fullt af japönskum nemum
og okkur var skipt í lið, tveir skiptinemar og tveir japanskir nemendur. Eini
tilgangurinn var sá að við áttum að ræða kosti og galla þess að fara sem
skiptinemi til annars lands, frekar tilgangslaust. Fyrir utan það að kynnast
nýju fólki. Sem var mjög gaman!
Eftir "námskeiðið" fórum
við, nokkrir skiptinemar út að borða. Fórum út að borða á ítölskum
veitingastað. Afskaplega góður matur! Fékk í fyrsta skipti, síðan ég kom til
Japan, alvöru appelsínusafa, en ekki eitthvað þykknis drasl, sem þeir selja í
öllum búðum. Það var sko góður dagur! Fór heim með Gústav, eða ekki með honum
heim, við vorum samleiða heim. Leiðir okkar skildu síðan við Nerima Eki. Ég fór
heim og fór beint í sturtu og svo í rúmið!
Það er eiginlega þannig að
sunnudagar eru einu dagar vikunnar þar sem ég get gert eitthvað annað en farið
í skólan. Það eru þó yfirleitt ævintýri með Gústav eða AFS námskeið sem taka
frá þá einstaka sunnudaga sem ég á. Eða, kósýdagur heima með familíunni. En það
er ekkert slak hjá þeim, því það eru flestir alltaf vaknaðir klukkan hálf sex,
og ég er þarna einhver Víkingur að vakna klukkan 10.... Líður bara frekar illla
yfir því að vakna svona seint, en mér finnst allt í lagi að gera það, vegna
þess að alla aðra daga er það 7.
Ég veit ekki hvort ég ætti að vera
að skrifa þetta, en ég hef ákveðið að gera það samt. Þetta gerðist í miðjum
september mánuði, ég var í rúminu mínu, að lesa bók og var að gera mig til
fyrir svefnin, þegar ég heyrði einhverja konu, öskra á einhvern. Ég nuddaði
svefninn úr augunum og leit út um gluggann og þá voru nágrannahjónin að rífast
á fullum styrk!
Þar sem þau eru japönsk, ættu þau að
vita að hvísl heyrist næstum því yfir í næsta hús, því það er allt svo þétt
hérna. Þau rifust klukkan 11 um kvöldið, svo það kæmi mér ekki á óvart ef þau
hefðu vakið allt hverfið. Ég náði ekki afhverju þau voru að rífast, og mér er í
raun sama, en konan öskraði sko á fullum styrk!
Á endanum dó þetta þó út og þau fóru
að sofa. Búin að upplýsa öllum í hverfinu um vandamál sín.
Nick, nýji skiptineminn í skólanum
mínum, frá Brúney, bauð mér á hálfgert gamecon í Chiba-ken. Ég þáði boðinu með
ánægju, enda mjög spenntur fyrir tölvuleikjum.
Þetta var nú meira samansafnið af
feitum nördum maður!
Ég held að meðal þyngdin þarna hafi
verið yfir 110 kg. og þá er ég að telja horuðu, létt klæddu stelpurnar sem voru
að auglýsa básana með.
En það var gaman þarna, og margir
leikir sem voru þarna. Fékk meðal annars að vera einn fyrsti Íslendingurinn að
prófa FIFA 13, suck on that. Mér
er samt sama um þennan leik, hann er ekkert spennandi...
Ég labbaði um
og skoðaði ýmislegt drasl og dót sem þar var að finna. Mér til mikillar ónægju,
var mikið af feitum nördum sem voru að drífa sig og hlupu, ef mætti kalla það
hlaup, um eins og stungnir gríslingar. Þeir ýttu fólki frá sér og reyndu að
komast á áfangastað eins hratt og möguleiki var. Því miður voru þeir ekki
tilbúnir að mæta mér, því þegar sá fremsti gerði sig til og ætlaði að ýta mér
frá, fékk hann því miður olnbogaskot í rifjabúrið. Og ég labbaði í burtu með
bros á vor.
Nokkra daga
eftir barst mér pakki frá Íslandi. Og í honum var að finna meðal annars, buxur,
leik, nammi, dvd og bréf. Ég var agalega glaður að fá hann í hendurnar, ég
meina, það er alltaf gaman að fá eitthvað! Ég vil þakka mömmu, pabba, og Stimma
litla fyrir þennan yndislega pakka!
OG! síðan má ekki gleyma! Tilhamingju
med afmaelid elsku afi.
Stefnir Aegir